Gitmek mi, kalmak mı? Hayatın en temel, en can alıcı sorularından biri. Kim bilir, her birimiz kaç kere etrafından dolaşmış, kapı eşiklerinde oyalanmışızdır. Cesaret hangisi? Bağlarını koparıp uzaklarda yeni bir hayat kurmak mı? Yoksa olduğun yerde kalıp mücadeleye devam etmek mi? Bu sorunun doğru bir cevabı yok sanıyoruz.
Biraz hayat yorgunluğu, biraz ekonomik kriz, biraz da şehrin eski tadını vermeyişi bohem ruhları uzaklara sürüklüyor. Kentler cazibesini kaybedeli çok oldu. Çılgın kiralar, zorlu iş koşulları, kalabalık, salgınlar derken vahşi olan artık hiç olmadığı kadar cazip. Yüzlerce insan Ege’nin, Akdeniz’in koylarına sığınıyor. Daha azına razı olup, hayatı farklı bir rotadan adımlıyor.
Bohem ruhlar burada hayatlarını nasıl sürdürüyor?
Yoga ya da dalış hocalığı, meditasyon eğitmenliği, tarım, takı-aksesuar üretimi, peyzaj ve tabii turizm en çok rastlanan seçimler arasında. Ancak bizler için hem bir lanet hem de bir hediye olan COVID-19’un ardından evden çalışmanın yaygınlaşması bazılarının da kendi işlerine devam edebilmesine imkan sağlıyor. Özellikle tasarım ve yazılım alanında çalışanlar oldukça özgür. Freelance çalışanlar da öyle. Hele kendinize internet üzerinden iş aldığınız bir sistem kurduysanız keyfinize diyecek yok.
Gitmekle gidiliyor mu?
Ne kadar yürürsek yürüyelim bütün yollar kendimize çıkıyor. Peki şehirden uzaklaşarak panik atağını atlatmak, anksiyeteden kurtulmak mümkün mü? Bu sorunun cevabı herkes için farklılık gösteriyor. Kentin dikkat dağıtan unsurlarından arınmak sizi sakinleştirebilirken, kendinizle bu kadar uzun süre başbaşa kalmak zorlayabilir de. Doğayla ilişkiniz, gitmeden önceki beklentileriniz gibi değişkenler burada önemli rol oynuyor.
Elbette çok sayıda kişinin gösterdiği bu talep, eskiden şehre göre yaşam şartlarının daha insaflı olduğu Ege ve Akdeniz kıyılarını pahalı alanlara dönüştürdü. Tersine göç edenlerin tercih ettiği yollardan biri kendi evlerini inşa etmek ya da son dönemin meşhur trendi tiny house’lardan birini almak. Ayrıca bahçelerinde ekip biçerek temiz gıdaya, uygun fiyatlarla ulaşıyor ve sürdürülebilir yaşamanın gönül rahatlığını yaşıyorlar.
Ya dönenler?
Tersine göç bazılarının kenti ne kadar sevdiğini anlamasına yol açıyor. Günlük koşturma temposu, hareketli kültür-sanat yaşamı, alternatif çeşitliliği, benzer ruhta insanlarla bir arada olma yani sosyal doyum sağlama şansı onları büyük kentlere tekrar yerleşmeye sürüklüyor. Diğer yandan, kentten kırsala yerleşen insanlar bu bölgelerin yapısını da değiştiriyor. Buraları bir anlamda şehirleştiriyorlar. Galeriler, tasarım mağazalar, şarap evleri, gastro pub’lar. Peki gittiği yere şehri götüren bu güruh orayı kalkındırırken özünü bozuyor mu? Bu da cevabını vermesi zor sorular arasında.
En çok tercih edilen yerler: Fethiye, Urla, Bodrum
Gidenler, kendi topluluklarını da oraya çekiyor. Doğasıyla, kültürüyle, orada yaşayanlarla cazip olan üç nokta var. Bunlar; Fethiye, Urla ve Bodrum. Yerleşenlerin çoğu bir ucundan şifa kavramıyla bağ kuruyor. Spiritüel öğretiler üzerinden servisler sunuyorlar. Bir anlamda kentin kanattığı yaralı ruhlara merhem olup onları sarıp sarmalıyorlar. Kadın çemberi, aile dizilimi, şamanik ayin, Ayhuasca seramonisi, San Pedro ya da kakao seramonisi gibi çeşitli kadim kültürlerin izlerini süren yeni bir şifacı kabilesi var.
Kapitalizmin vaatleri birer birer çökerken o çok eski çağrı ruhlarımızda yankılanıyor. Vahşinin çağrısı. Bizi özlediklerimize, köklerimize davet ediyor. Teknolojinin geldiği nokta sayesinde tersine göç akımının bir parçası olmak mümkün. Ruhlarımızı ezen şehirden kaçıp doğada kaybolmak, sadeleşmek, küçülmek hatta hiç olmak. Tabii yapabilirsek. Yoksa şehri ve kendimizi doğaya taşımaktan ibaretse yaptığımız o zaman bir modanın parçası olmaktan öteye gidemeyiz.
Yine de denemeye, neden olmasın demeye değer bizce. Sizi de uzaklar çağırıyor mu? O halde, durmak için sebep arayacağınıza, yeni hayatınızda yanınıza hangi giysileri alacağınızı düşünün. Umarız bavulunuzda birkaç parça Clandestino da olur. <3
